تابلو مونالیزا

تصویر مونالیزا نمایی از یک زن جوان با لبخند ملایم و چشمانی پر از رمز و راز است. ابتکار داوینچی در ایجاد نور و سایه، جزئیات زیبای لباس‌ها، و توجه به انعکاس نور در چشمان این زن، این تابلو را به یک اثر استثنایی و معنایی تبدیل کرده است.

مونالیزا با تمرکز بر صورت و ارتباط مستقیم با تماشاگر، به عنوان یک اثر هنری دارای عمق احساساتی و زیبایی جاودانه شناخته می‌شود. این تابلو همچنین در جهان هنر به‌عنوان نمادی از زیبایی جاودانه و هنرپیشگانه، همیشه جایگاه ویژه‌ای داشته و به‌عنوان یکی از بزرگترین آثار هنر جهان شناخته می‌شود.

تابلو مونالیزا از ابعاد مختلف

تابلو مونالیزا که به عنوان یک تابلوی جادویی شناخته می‌شود، دارای رموز بی‌شماری است که سال‌های زیادی محققان و هنرمندان را به خود مشغول کرده است. این تابلو پرتره که تصویری از چهره یک خانم می‌باشد و امروزه در موزه لوور پاریس بازدیدکنندگان بسیاری دارد، دفعات زیادی ربوده شده است. حتی یک بار روی قسمتی از تابلو اسید ریخته شده و باعث آسیب شدیدی به این اثر فوق العاده می‌شود که بعد از سال‌ها تلاش برای مرمت هنوز هم مثل اول نشده است. با اتمام این‌ها نقاشی لئوناردو داوینچی هنوز هم از پر طرفدارترین آثار نقاشی است و افراد زیادی تمایل دارند برای یک بار هم که شده از نزدیک آن را ببینند.

با توجه به برجستگی و معروفیت تابلو مونالیزا، دارای طرفداران زیادی می باشد و در صورت تمایل به چاپ این اثر خاص لئوناردو داوینچی بر روی تابلو می توانید با کارشناسان بانی چاپ (شمسه نگار) در واحد دکوراتیو تماس گرفته و برای چاپ این تابلو و یا چاپ انواع تابلو اقدام نمائید.

ویژگی‌های تابلو مونالیزا:

تابلو "مونالیزا" یا به نام کامل‌تر "نه‌تای جواکوندا، پرزنس مونالیزا" (La Gioconda, Monna Lisa)، یکی از شاهکارهای بزرگ هنر نقاشی ایتالیایی و یکی از نقاشی‌های معروفترین هنرمندان تاریخ، لئوناردو داوینچی، می‌باشد.

تاریخچه:

تابلو مونالیزا در سال ۱۵۱۷ در ایتالیا توسط لئوناردو داوینچی نقاشی شد. این تابلو در حال حاضر در موزه لوور در پاریس نگهداری می‌شود.

شکل و ظاهر مونالیزا:

شخصیت زنانه مونالیزا به نظر می‌رسد که در حال خندیدن است و یک لبخند ملایم بر لبانش ترسیم شده است. او یک پوشش ساده و غیر رسمی دارد که به همراه پس‌زمینه، به تعالی و تأمل اثر اضافه می‌شود.

چهره‌نگاری فراتر از زمان:

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد تابلو مونالیزا، چهره‌نگاری همیشگی و فراتر از زمان این شخصیت است. نحوه رنگ‌آمیزی، پوشش ابریشمی، و چهره ای که به نظر می‌رسد از هر زاویه‌ای زنده و پویا باشد، این تابلو را به یک شاهکار فراتر از دوران خود تبدیل کرده است.

معماری و چشم‌انداز:

داوینچی در تابلوی مونالیزا از تکنیک‌های معماری و چشم‌انداز بهره‌مند شده است. پیش‌زمینه تابلو با دقت بالا و انتقال وسیع از چشم‌اندازهای خلاب اطراف، این تابلو را به یک اثر هنری بی‌نظیر تبدیل کرده است.

پس‌زمینه مرموز:

پس‌زمینه مونالیزا شامل مناطق سبز، ارتفاعات، و رودخانه‌ها است. این پس‌زمینه به عنوان یک محیط طبیعی استفاده شده و جلوه‌ای از زندگی و طبیعت در کنار زندگی انسانی نمایان می‌شود.

نمادها و تأثیر مونالیزا:

تابلو مونالیزا به عنوان یک نماد هنری معروف به شمار می‌آید و از لحاظ هنری، رنگی و نگارش تکنیکی بسیار به عنوان یک اثر بی‌نظیر در تاریخ نقاشی شناخته می‌شود. این تابلو به‌طور دائمی در تاریخ هنر جاودانه شده است و برای هنردوستان و محققان فراوانی همچنان موضوع بررسی و تأمل فراهم می‌کند.

آشنایی با تابلو نقاشی مونالیزا

 گفته می‌شود داوینچی، این نقاش زبردست، بین سال‌های 1503 تا 1519 تابلو لبخند ژکوند را به این دنیا هدیه کرده است و طی این سال‌ها تعداد دفعات مکرری کارش را ویرایش کرده است. شاید جالب باشد بدانید که مانند خیلی از آثار آن زمان که نقاشان کارهای کوچک‌شان را روی چوب می‌کشیدند، این تابلو نقاشی رنگ روغن هم بر روی چوب درخت سپیدار یا صنوبر به تصویر درآمده است. این تابلوی معروف با این که در فلورانس ایتالیا شروع می‌شود، اما در فرانسه است که کارش به طور کلی به اتمام می‌رسد؛ چرا که در سال‌های انتهایی کار این تابلو، داوینچی به درخواست پادشاه فرانسه یعنی فرانسوای اول به دربار فرا خوانده می‌شود. جالب‌تر این که پادشاهان فرانسوی علاقه زیادی به این تابلو نقاشی معروف نشان داده و تا سال‌های متمادی آن را در کاخ‌های خود نگهداری و به نمایش گذاشته‌اند. حتی امروزه نیز بعد از چند بار دزدیده و ناپدید شدن این شاهکار هنری، شاهد نگهداری آن در موزه لوور فرانسه هستیم؛ اگر کشورهای دیگری هم این کار را داشته‌اند، یا نمونه ی کپی شده از این کار بوده است و یا در دوره‌هایی با هماهنگی و اجازه موزه لوور برای مدتی امانت گرفته شده‌ است.

مونالیزا کیست

امروز بعد از حدود 5 قرن هنوز محققان در حال بررسی این اثر هنری هستند و زوایای جدیدی از کار را کشف می‌کنند. یکی از نمونه‌هایی که تا این زمان هنوز مورد بحث است، صاحب چهره می‌باشد که چند نظریه برایش وجود دارد و حتی زیگموند فروید نیز نظری در این باره دارد. وی اذعان کرده است که تصویر متعلق به مادر لئوناردو داوینچی است، در حالی که عده‌ای هم ادعا کرده‌اند که آن تصویر در واقع خود داوینچی است. اما تئوری اصلی به همسر یکی از تاجران معروف آن زمان فلورانس، شهر داوینچی، اشاره دارد که نامش لیزا دل جوکوندو بوده است و نام دیگر تابلو یعنی تابلو لبخند ژکوند از اینجا سرچشمه می‌گیرد. با این وجود، بعید نیست مونالیزا ترکیبی از چند چهره باشد که در قالب تکنیک ذوزنقه، خلاقانه‌ترین تکنیک نقاشی و عکاسی پرتره تا به امروز، خلق شده است. در این تابلو بوم دست‌ها به گونه‌ای روی هم قرار گرفته‌اند که چشم بیننده را مستقیم به سمت چهره هدایت کرده و اگر شانه‌ها را نیز در نظر بگیریم، یک کادر ذوزنقه‌ای به صورت فرضی ترسیم می‌شود.

تابلو ژکوند در قالب تابلو مدرن

یکی از مواردی که در تابلو نقاشی مدرن مطرح می‌باشد، این است که در تابلو نقاشی چهره برای بهتر دیده شدن صورت، زمینه را تار یا اصطلاحا بلر می‌کنند که این ترفند در تابلو داوینچی پیاده سازی شده است. این در حالی است که در دوره رنسانس، این تکنیک شناخته شده نبوده و هنرمندان در کارهایشان همه جزییات را با وضوح بالا به تصویر درمی‌آوردند. جالب‌تر این که تکنیک محو کردن بک گراند با پیشرفت بشریت و اختراع دوربین‌های دیجیتال است که امروزه بسیار باب شده است و لئوناردو بیش از 500 سال پیش این موضوع را کشف کرده است. این اقدام وی باعث شده است تا تابلو سه بعدی به نظر برسد، به طوری که چهره از پایین دیده می‌شود و تصویر پشت آن از بالا. از نکات در خور توجه در این تابلو هنری این است که رنگ‌ها ملایم بوده و در جاهایی که لازم بوده است، به آرامی درهم فرو رفته‌اند. شایان ذکر است که سایر هنرمندان زمان داوینچی از تنها یک رنگ برای زمینه استفاده می‌کردند ولی خالق تابلو مونالیزا از رنگ‌های مناسب برای نمایش اجسام به صورت محو استفاده کرده است.